Διακήρυξη Εκλογών

Αγωνιστική Παρέμβαση Β ΕΛΜΕ-Θ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Όλο και πιο συχνά ακούμε τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει ότι «το καλοκαίρι του 2018 βγαίνει η χώρα από τα μνημόνια». Με ορίζοντα λοιπόν τον επόμενο Αύγουστο η κυβέρνηση σκοπεύει να περάσει σειρά αντιλαϊκών μέτρων με τον ίδιο τρόπο όπως και τα προηγούμενα χρόνια: με την υπόσχεση ότι θα είναι τα τελευταία! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ μέχρι το τέλος του χρόνου και με την απαίτηση του ΔΝΤ και της ΕΕ καλείται να υλοποιήσει περίπου 113 δεσμεύσεις –προαπαιτούμενα σε βάρος των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των ανέργων της χώρας (ιδιωτικοποιήσεις σε ενέργεια-νερό-μεταφορές, περικοπή συντάξεων - μισθών, αντισυνδικαλιστικός νόμος με ουσιαστική κατάργηση της απεργίας, αξιολόγηση στο δημόσιο, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κ.ά). Απέναντι σε όλο αυτό, ωστόσο, καταγράφονται εστίες αντίστασης: η απεργία-αποχή των δημ. υπαλλήλων ενάντια στην αξιολόγηση, κινητοποιήσεις στους ΟΤΑ, στους συνταξιούχους, στην υγεία, και το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, δείχνουν πώς μπορεί το εργατικό κίνημα να οργανωθεί από τα κάτω και να καταγράψει νίκες.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Οι εκπαιδευτικοί όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει τις αποδοχές μας να μειώνονται (έως περίπου 40% με τις περικοπές δώρων και το «ενιαίο» μισθολόγιο, με την μείωση του αφορολόγητου και τις ασφαλιστικές κρατήσεις) και την καθημερινότητά μας να
εντατικοποιείται (αδιοριστία, αύξηση  ωραρίου, αλλαγές στις αναθέσεις, κατάργηση υπευθύνων εργαστηρίων κ.ά). Ενώ είμαστε καθηλωμένοι μισθολογικά και βαθμολογικά, καλούμαστε να πληρώσουμε υψηλότερους και άδικους φόρους. Οι στρατιές των αναπληρωτών, που τελικά αναπληρώνουν «τους εαυτούς τους», έχουν γίνει μόνιμο φαινόμενο. Φέτος προστέθηκαν και εικόνες ντροπής, αναπληρωτές να κοιμούνται σε παραλίες ή να αναγκάζονται σε παραίτηση επειδή δεν εύρισκαν στέγη. Άλλη μία υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, για 20.000 διορισμούς, αποδείχτηκε «λόγια του αέρα» μετεκλογικά. Οφείλουμε να επαναφέρουμε στις διεκδικήσεις μας τα αιτήματα για: πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μαζικούς διορισμούς.

Η πρόταση του ΙΕΠ για το ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ (υπακούοντας στις οδηγίες του ΟΟΣΑ)  φανερώνει την πρόθεση της κυβέρνησης για ένα νέο σύστημα που πλήττει τόσο τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών όσο και τα εργασιακά των εκπ/κών. Με πρόσχημα ότι το λύκειο εδώ και χρόνια αποτελεί τον προθάλαμο της εισαγωγής στα ΑΕΙ και αντιμετωπίζεται με αδιαφορία από τα παιδιά – γεγονός που δεν αμφισβητείται από κανέναν- προχωρά σε μια συνολική αναδιάρθρωση του λυκείου με «χυλοποίηση» γνωστικών αντικειμένων (ώστε να μπορούν να ανατεθούν σε πολλές ειδικότητες), με πολλαπλές εξετάσεις (και από εξωτερικούς αξιολογητές), απώλεια του γνωστικού αντικειμένου και του παιδαγωγικού ρόλου των εκπ/κών, ενώ η αξιολόγηση του προσωπικού θα συνδέεται άμεσα με τα μαθησιακά αποτελέσματα των μαθητών. Συγχρόνως το υπουργείο με το κείμενο «Νέες δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου» επαναφέρει την αυτοαξιολόγηση/ διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, προπομπό της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

ΕΠΑΛ: μα πονεμένη ιστορία με συνεχείς αλλαγές στη δομή του, αλλαγές που στοχεύουν στη μείωση κόστους του ως σχολική μονάδα και της μείωσης του αριθμού των εκπαιδευτικών του. Η διαθεσιμότητα 2500 εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ το 2013 και η κατάργηση των Τομέων (Υγείας και Πρόνοιας – Εφαρμοσμένων Τεχνών κλπ)  έπληξε ανεπανόρθωτα την τεχνικο - επαγγελματική εκπαίδευση. Οι νέες αλλαγές της Κυβέρνησης Σύριζα – Ανελ στη δομή του (κατάργηση ειδικοτήτων στη Γ΄ τάξη – δημιουργία υπερτομέων στη Β΄ τάξη – αναθέσεις του τύπου «όλοι διδάσκουν όλα τα μαθήματα»- αναδιάρθρωση του ωρολόγιου και αναλυτικού προγράμματος σπουδών της Α΄ και Β΄ τάξης,  συγχωνεύσεις ΕΠΑΛ και Ε.Κ - ηλεκτρονικές εγγραφές) οδήγησαν στη δημιουργία χιλιάδων ολιγομελών τμημάτων και υπεράριθμων καθηγητών,  φαινόμενα που θα μεγεθυνθούν στο μέλλον. Η μάχη που δώσαμε φέτος για την αποτροπή του κλεισίματος των ολιγομελών τμημάτων με τις συνεχείς παραστάσεις διαμαρτυρίας και πιέσεις στην Περιφερειακή Διεύθυνση είχε ως συνέπεια πολλά από αυτά να συνεχίσουν τη λειτουργίας τους για φέτος. Του χρόνου όμως τι θα γίνει; Η στάση του Υπουργείου ήταν σκληρή και θα γίνει ακόμη σκληρότερη στο μέλλον αν δεν μπορέσουμε με την αντίδρασή μας και τους αγώνες μας να την ανακόψουμε.

Η Μαθητεία στα ΕΠΑΛ: αποσκοπεί αφενός στην εκμετάλλευση και στην εξοικείωση των αποφοίτων του  με  τις ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος των επιχειρήσεων και αφετέρου στην κινητικότητα «πλεονασματικών» εκπαιδευτικών αλλάζοντας το ρόλο τους (σε επόπτες) και εντάσσοντάς τους στο μη τυπικό σύστημα εκπαίδευσης. Δρομολογείται έτσι μεθοδευμένα η αποδέσμευση της Επαγγελματικής Εκπ/σης από τη δομή της τυπικής Δευτεροβάθμιας και η ένταξή της στο μη τυπικό σύστημα εκπαίδευσης, σε ένα νέο ενιαίο σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης.

Με ποιους πάμε και ποιους αφήνουμε; Αφήνουμε σίγουρα τις υποταγμένες ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η ΟΛΜΕ με συνδικαλιστική πλειοψηφία ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ οδηγεί εδώ και δύο χρόνια τον κλάδο στην πλήρη υποταγή στα σχέδια του υπουργείου. Οι ΣΥΝΕΚ αποτελούν σήμερα το βασικό εκφραστή και υποστηρικτή της κυβερνητικής πολιτικής. Εξαργυρώνουν τις συνδικαλιστικές τους θητείες σε κυβερνητικούς θώκους υπηρετώντας ανοιχτά όλη τη μνημονιακή πολιτική και βάζοντας κάθε είδους εμπόδια στην ανάπτυξη μαζικών και αποφασιστικών αγώνων. Υποτάσσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στη λογική των “μικρών και ρεαλιστικών στόχων”, εντός του πλαισίου της κυβερνητικής πολιτικής. Πίσω από τα ψεύτικα λόγια και τη δημαγωγία της ΔΑΚΕ, κρύβεται η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Έβαλαν πλάτη στην προώθηση και εφαρμογή αυτής της πολιτικής, μέσα από τη μακρόχρονη παρουσία τους στα ΔΣ των ΕΛΜΕ και στα υπηρεσιακά συμβούλια είτε ως αιρετοί ή ως διορισμένα μέλη. Η κοινή στάση ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ αποδεικνύει πως πίσω από τις όψιμες αντιπαραθέσεις και τη δημαγωγία, στην πράξη υπηρετούν και υποστηρίζουν την ίδια πολιτική. Η ΔΑΚΕ θέλει τον κλάδο υποταγμένο και αδρανή, υπηρετώντας την πορεία της κυβερνητικής επανόδου της ΝΔ πάνω στα αποκαΐδια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλαι ποτέ κραταιά ΠΑΣΚ, μεταμφιέζεται τώρα σε ΠΕΚ. Όσο κι προσπαθούν να παρουσιαστούν ως δύναμη συνέπειας και ευθύνης, κανείς δεν ξεχνάει ότι στην ουσία πρόκειται για τους αρχιερείς του πελατειακού μηχανισμού και της συνδιαχείρισης. Το τελευταίο σκάνδαλο με το χρέος πάνω από 100.000 ευρώ της ΕΔΟΘ (νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ στη Θεσ/νίκη) προς τον ΟΑΣΘ φανερώνουν τον εκφυλισμό του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ και την ανάγκη να ξεπεραστούν τέτοιες ηγεσίες. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ τόσο στην ΟΛΜΕ όσο και στην ΑΔΕΔΥ υπακούοντας σε έναν κομματικό συνδικαλισμό δεν συναινούν σε καμία αγωνιστική πρωτοβουλία παρά μόνο όταν το αποφασίσουν οι ίδιοι.

ΑΠΕΡΓΙΑ 14/12: Είναι μια απεργία που «προετοιμάζεται» και δεν αποφασίζεται από τον Αύγουστο (συνεδρίαση ΓΣ ΑΔΕΔΥ 30/8), καταλήγει να αναγγελθεί στις 14/12 μαζί με τη ΓΣΕΕ με ένα άσφαιρο πλαίσιο που δε βάζει θέμα να μην ψηφιστούν τα 113 προαπαιτούμενα και η 3^η αξιολόγηση, ο αντισυνδικαλιστικός νόμος, να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, να απελευθερωθεί η κοινωνία από χρέος μνημόνια, ευρώ και ΕΕ. Καμιά πρωτοβουλία δεν προτείνεται για τη συνέχεια των αγώνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η απουσία στόχων για την απεργία υπάρχει και στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που καλεί σε χωριστές συγκεντρώσεις κομματικής καταγραφής. Οι Παρεμβάσεις στο Δημόσιο κατέθεσαν μια ολοκληρωμένη πρόταση για απεργία με σαφής στόχους ανατροπής της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής, δικαίωσης των αιτημάτων των εργαζομένων και του κλάδου, προετοιμασία με συνελεύσεις και συντονισμό σωματείων, κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για τη συνέχεια σε αναμέτρηση διαρκείας για το φρένο και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Β ΕΛΜΕ-Θ: ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Με ευθύνη παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΑΣΚ/ΠΕΚ) η Β ΕΛΜΕ έχει μετατραπεί σε σωματείο-σφραγίδα, μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας των σχολείων αλλά και τα συνολικά πολιτικά ζητήματα. Υπερασπιζόμενη κάθε παράταξη εκεί μέσα την πολιτική του κόμματός της, έχουν καλλιεργήσει την απογοήτευση και την αδράνεια, αλλά και τη λογική της ατομικής και όχι της συλλογικής διεκδίκησης. Ακόμα κι αυτές οι ανακοινώσεις που βγαίνουν από το δσ βρίσκονται μακριά από κάθε αγωνιστικό προσανατολισμό της ΕΛΜΕ, αφού μένουν μόνο στη διακήρυξη, στα λόγια και δεν γίνονται αγωνιστικές πράξεις. Σταθερά τα τελευταία χρόνια και με ευθύνη και του ΠΑΜΕ αρνούνται το συντονισμό με τις άλλες ΕΛΜΕ, όπως και με τα πρωτοβάθμια σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα προκειμένου συλλογικά το εργατικό κίνημα να αποτρέψει την επίθεση στα δικαιώματά του.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Η Αγωνιστική Παρέμβαση αποτελεί κομμάτι του πανελλαδικού δικτύου των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων - Κινήσεων, του ανυπότακτου ρεύματος της αριστεράς. Δεν καθοδηγείται από κανένα πολιτικό φορέα. Τα μέλη και το δυναμικό που τη στηρίζει ανήκουν σε όλο το φάσμα της Αριστεράς και σε ανένταχτους συναδέλφους. Αυτό αποτελεί πηγή δύναμης, γιατί λειτουργεί με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Συνεχίζουμε να αντλούμε αυτοπεποίθηση από τους μεγάλους αγώνες τους κλάδου  για να υπερασπίσουμε την αξιοπρέπεια και τα εργασιακά μας δικαιώματα, να ανοίξουμε δρόμους για το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας.

Στις 14/12 στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο της

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

1. Αλεμίδου Θώμη	1ο ΓΕΛ Επανομής
2. Εφραιμιάδης Βαγγέλης	αναπληρωτής ΕΑ
3. Καλόστος Σταύρος	ΕΠΑΛ Επανομής
4. Οικονομίδου Νάντια	ΓΕΛ Βασιλικών
5. Παπαρσένη Άννα	ΚΕΓ
6. Πολίτου Βίκη	7ο ΓΕΛ Καλαμαριάς
7. Πολίτου Ρούλα	ΕΠΑΛ Καλαμαριάς
8.Στεφανίδου Δέσποινα	2ο Γ/σιο Περαίας
9. Τασούλα Βάσω	ΕΠΑΛ Καλαμαριάς
10. Τσούγκα Γιώτα	ΕΠΑΛ Επανομής
11. Τσούκας Αντώνης	ΕΠΑΛ Επανομής
12. Χαραλαμπίδης             Γιώργος	ΓΕΛ Μηχανιώνας

Υπερασπιζόμαστε το ΔΗΜΟΣΙΟ και ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ

Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα ψηφισμένα αιτήματα του κλάδου στο 16ο-17ο συνέδριο

Δυναμώνουμε το σωματείο κόντρα σε λογικές διαχείρισης και συναλλαγής με την εξουσία

Ένα πλοίο είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι,
Όμως τα πλοία δεν φτιάχτηκαν γι’ αυτό.

Γιατί με όλη την ανθρώπινή μας λάμψη,
Δημιουργήσαμε το πλοίο των ονείρων μας.

Έχει σα στόχο την κατάκτηση της άγνωστης ακτής,
Την αναγνώριση, την αναζήτηση, το κατόρθωμα, την εξερεύνηση.

Ένα πλοίο είναι φτιαγμένο, για να πετά και να πετά,
Για να υποτάξει τον ορίζοντα, να κατακτήσει τον ουρανό.

Κι οι λίγοι από εμάς που δεν φοβούνται,
Να αντιμετωπίσουν την επικίνδυνη ταχύτητα της δίνης.

Είμαστε οι πλουσιότεροι άνθρωποι που θα ονειρευτούν,
Και που θα πολεμήσουν μια θάλασσα ή ένα ρεύμα.

Και τα πλοία στα λιμάνια που ξοδεύονται άσκοπα,
Σαπίζουνε σιγά - σιγά και καταστρέφονται.

Ποτέ δε σπαταλήθηκε τόσο πολύ μια μέρα,
Όσο μία μέρα στο λιμάνι,

Όσο εκείνοι που μένουν πίσω.

Gael Attal